محرم و کتابخوانی به رسم دیرینه
“میم – قاف” سورگون
معمولا تو ایام محرم به کتابهای تاریخی که در مورد عاشورا خوندم و فیشهایی رو که د راین باره جمع کردم یه نگاه دوباره می اندازم و معمولا هم یه چیزی هست که هرسال بیشتر از قبل نسبت بهش اطمینان پیدا میکنم: واقعه عاشورا از این حیث یه مورد خاص و قابل تامله که در تاریخ اسلام این اولین باره که این حجم از فقیه و متدین و متشرع برای حفظ دین و ارزشها( دست کم اونطور که خودشون مدعی بودن) علیه کسی تیغ می کشن که معتقدند، بدون توجه به وحدت، خطر دشمن (رومی ها)، و با عدم تبعیت از مقام خلافت، خواستار اصلاح نظام سیاسیه، بنابراین از اون همه مفتی و فقیه و قاضی و صحابی این راه حل بیرون می یاد که چنین آدمی حتا مستحق بدیهی ترین حقوق شهروندی هم نیست همچنانکه تا سیزده روز بعد از واقعه عاشورا به کسی اجازه جمع آوری و دفن اجساد رو هم نمی دادن تا اینکه زنان طایفه بنی اسد وارد عمل شدن. تریبون تبلیغی این جریان هم البته نه در مراکز فساد و فحشا که بر سر منابر و با ارجاعات دینی و مذهبی به کتاب و سنت بوده چنانکه بخش زیادی از مکالمه یزید با بازماندگان کربلا شامل ارجاع به آیات قرآن و احادیثه. مشوق این جریان که مخالفان خودشون رو بی دین و مرتد معرفی می کردن، هم عمدتا مالی یا از طریق وعده مشارکت در قدرته با این وجود فضای قیام عاشورا در قرون بعد بیشتر به شکل مواجهه دو قوم کافر و مسلمان جلوه داده شده چنانکه در خیلی از نقاشی های قهوه خانه ای یا توصیف های اغراق شده، انگار که لشگر یزید نه تنها مسلمان یا صحابه یا سربازان امام علی در جنگ صفین که عده ای نامسلمان در هیات وحوش بودن نه مفتیان و فقها و صحابه ای که مدعی دغدغه دین بودن و جنگ علیه حسین بن علی رو هم دفع فتنه خارج شدگان از دین و سنت می دونستن.
میم قاف – سورگون
